Carregna di S. Antonio

CARREGNA DI S.ANTONIO

Gesù Sanda, avata e putènda, dà iùta a mènda a mija,
mènda a mamòria mija,
cha i dicha du Patra Sand’Andonja

Sand’Andonja ggiglja iucunda nnummanàta pa tutta u munna, chi u tè pa vvucàta sija
da Sand’Andonja iè iùtàta.

Sand’Andona pradacàva ,
e n’ angala e issa parlàva,
à ditta: « Pàtrata a èssa mb ́ccàta sènza c’à fatta mala »

Sand’ Andonja cha ravarènza da lu popala à tòta lacènza
da vulérsa rapusà,
può z’è missa e cammanà.

Milla e canguciénta miglja à fatta,
a scrattura pàrla e dica
déndra e nu mumènda e Lisbona iè rruvàta e u patra à labbaràta.

A trumbétta iènna e nnanda dacènna e chilli ggènda:
« E sta mòrta iè cundannàta pacché e n’òma à ccisa ».

Sand’ Andonja à cammanàta
e cu ggiudaca à parlàta
cha paròl sanda :
« Pacché patrama à èssa ccisa? »

E ù ggiudaca à parlàta: « Pacché n’òma à ccisa nnanda a zócha à parlàta i tastamònja ì scutàta. »

L’à raspuosta Sand’ Andonja: « Sò bbusciàrda i tastamònja, pa dalóra à parlàta

u pòvara viécchja sfartunàta. »

Sand’ Andonja à parlàta:
« Vuò sapé a v ́ratà?
S ́ quìllu muòrta sta ssattarràta issa dica chi l’à ccisa. »

E ù ggiudaca à parlàta:
« Cha ma dacéta o Sanda Patra? Sa quìllu muòrta sta ssattarràta da próvala iè davandàta »

Sand’ Andonja éllóra à ditta: « Pa vartù da Gesù Crista
Ija u muòrta facca rasu∫∫atà,
e cha vuja tutta parlà. »

U guvèrnatóra cha tanda ndalaggiènzja à ravucata a cundanna,
za sò missa e cammanà,
ndova sta u muòrta sò iuta.

Ènna vista déndr e nu mumènda pa vartù du sacramènda,
a prèta du sappulacha avazàta
e quillu muòrta rasu∫∫atàta.

Sand’ Andonja za iè ccustàta e cha quìstu muòrta à parlàta: « Dimma o muòrta u fatta vèr ́ sa patrama t’à ccisa. »

E quìllu muòrta éllòra à ditta: « Patrata n’é stata :
Chi m’à ccisa
Ddija u pòzza pardunà. »

Racumènza u muòrta e dica:
« Patra, ma voglja labbarà
d ́ na scumunacha cha tèngha,
cha sò stata fòra du Sanda Regna. »

Sand’ Andonja za iè ccustàta e quìllu muòrta à labbaràta. N’anama à salvata
e u patra labbaràta.

Sand’ Andonja pa chìssi raggióna ngòppa u prègha ogni parzóna.
À ditta: « Sa téngha nu pòcha ratàrda e patrama da mòrta i salvàta. »

Nu maràquala sacuramènda cha facéva tra l’à ggènda. Ravé u Sanda pradacanna
e u pàtra labbaranna.

Na pàrta ròssa da ggènda
sti còsa na creda,
à mannàta e Lisbona na corrièra e à ratruvàta cha tutta iè luvèra.

Sand’ Andonja gluriùsa
cha nu ciéla rapòsa,
mmiéza e Marija e l’angala Sanda, ié vvucàta da tutta quanda.